taalicoon 0

Hoe proberen we onszelf te overstijgen? In welke mate steunen we daarvoor op elkaar? Is hoogte het engste, of is het zoeken naar evenwicht nog spannender? 

Kan je een taart bakken zonder alles vol te spatten?
Hoe kan je het best je haar stofzuigen?
Is een wc ook een goed aquarium?
Mag je geblinddoekt fietsen zonder handen?

Vijf hondjes besnuffelen elkaar, bakenen de ruimte af, stoeien en spelen.

Ze zoeken hun plek in de roedel en draaien in rondjes achter elkaar aan.
Poppy geeft bevelen: Zit! Lig! Poot! 
Poppy is een bazig baasje.

Poppy streelt, knuffelt en beloont. Poppy kan ook lief zijn. 
Poppy’s wil is wet.
Tot wanneer de rollen omdraaien en de honden de touwtjes in handen nemen. 
Nu moet Poppy een leiband aan. 
Stoute Poppy! Af, Poppy! In je mand, Poppy!

De voorbije jaren werkte choreograaf Alexander Vantournhout aan een indrukwekkend palmares van bijzondere voorstellingen, telkens balancerend op de grens tussen circus, acrobatie en hedendaagse dans. Zo ook zijn nieuwe creatie every_body. Een eenvoudige handdruk evolueert naar een complex samenspel van armen, ellebogen en schouders en een eindeloze wandeling laat het potentieel van benen- en voetenwerk zien. Je ogen kunnen nauwelijks volgen en geloven wat ze te zien krijgen. 

Dit is het monumentale verhaal van hoe onze aarde al 4,54 miljoen jaar voortdurend in beweging is, verteld door een enorm decor van kartonnen rivieren, wolken en bomen. In Er rent een berg voorbij  kruipen bossen over het podium, verkruimelen bergen tot stranden en danst de maan een walsje met de zee, terwijl een vierstemmig koor het geluid laat klinken van krakende rotsen en tsjilpende vogels. Laat je meevoeren door een immens tot leven gekomen landschap, een schilderij dat je laat denken over tijd en ruimte. Van de geboorte van de maan, langs de eerste alg die aan land komt, tot het uitsterven van de mens en zelfs verder… 

Sommige mensen voelen zich overal thuis. Anderen zijn er hun hele leven naar op zoek, zwervend van hot naar her, vol verlangen naar een plek om te blijven en eindelijk thuis te komen. Maar wat is dat eigenlijk, thuis? Vier personages gaan de zoektocht aan, vol humor en met veel muziek. 

Een wonderlijk wezentje leeft samen met een roze panter die nooit stopt met praten. Maar de rollen zijn niet gelijk verdeeld: de panter beveelt, het wezen doet er alles aan om geen fouten te maken. Verboden vragen te stellen, volg de regels, ook als je ze niet begrijpt. Op een dag gaan alle alarmbellen af: het wezen beslist om niet meer mee te doen... 

Een drummer, een pianist, een trompettist en een videoscherm. 
Welkom in de fascinerende wereld van de legendarische Amerikaanse jazzcomponist Miles Davis. Zijn grenzeloze zin voor muzikaal avontuur vormt het vertrekpunt voor Mile(s)tones.  

Het decor krijgt de hoofdrol,
het kraakt en schuurt zich een weg over de scène en tovert met touwen en katrollen
de ene na de andere plek tevoorschijn.

Ben ik hier al geweest?
Is het een donker kasteel?
Is het een lange gang?
Een lege danszaal waarvan de deur net openzwaait?
Het hol van de vos?
Een kleine tuin?
Een groene ijskamer vol sneeuw?
Of is het slijm?

Het lijkt wel of alle levende wezens van het toneel verdwenen zijn, 
of toch niet?

Wie is baas over wie?
Wat kan je zelf beslissen?
Hoe leven we zo goed mogelijk samen?
En herken je je dromen in de echte wereld?? 

Jongleur Stijn Grupping gooit al meer dan 20 jaar met botsballen tegen alles rondom hem; van muren, tafels en stoelen tot robots. De ballen kaatsen gecontroleerd door de ruimte en vormen een lijnenspel dat nu eens sierlijk en ritmisch, dan weer complex en krachtig is. Om – als alles goed gaat – weer te eindigen in de handen van de jongleur.

Wasco’ing on?

Een groep kinderen, een paar dozen wasco’s, een grote voorraad verf, en jazz - dat is WASCO! Tien jonge performers tussen zes en twaalf jaar bouwen from scratch een wereld, ver van die van volwassenen. Met wasco’s en verfborstels in de hand dansen ze een universum op hun voorwaarden. Het eindresultaat: een bijzonder schilderij.